Podopieczni Teatroterapii Lubelskiej to aktorzy niepełnosprawni intelektualnie. W sztuce nawiązującej do szekspirowskiego „Poskromienia złośnicy” pokazują z czym muszą mierzyć się dziś osoby niepełnosprawne.

Początkiem pracy nad tekstem było spotkanie i rozmowa z uczestnikami Teatroterapii, skupione wokół ich przeżyć i przemyśleń związanych z miłością i erotyką.

Sceny, wątki i postaci ze sztuki Szekspira zostały skonfrontowane ze sprawami żyjących dziś w Polsce ludzi z niepełnosprawnością. Na czym polega ich poskromienie? Wobec czego buntują się dzisiejsze Kasie? Z kolejnych rozmów z założycielką Teatroterapii Lubelskiej, Marią Pietrusza-Budzyńską oraz z jej podopiecznymi w zderzeniu z sytuacjami z szekspirowskiego „Poskromienia złośnicy”, wyłaniały się kolejne sceny o miłości, o seksie, o niemożliwości spełnienia, o zablokowanych pragnieniach, o osamotnieniu i bólu.

Tekst „Nieposkromienia” stara się zachować komediowo-tragiczny charakter Szekspirowskiego oryginału. Plotą się ze sobą romansowe historie, publicystyczne fakty i skecze oparte na rzeczywistych doświadczeniach. Dzisiejsza Kasia, podobnie jak tamta, ze wszystkich sił próbuje nie dać się poskromić. Dzisiejszy Petrucchio z trudem próbuje się odnaleźć w narzuconej mu roli poskramiacza. Krąg osób wokół nich, z ich rodzicami włącznie, próbuje, jak tamci odnaleźć się w ograniczeniach i mechanizmach społecznych, krzywdzących i niesprawiedliwych.

– mówi Artur Pałyga, autor tekstu.

Za reżyserię spektaklu odpowiedzialna jest Maria Pietrusza-Budzyńska.

Bilety dostępne w kasie CK oraz online.