W rytmie życia mieszkańców wsi, odmierzanym przez pory roku, późna jesień oznacza czas wolny od wszelkich prac polowych. Odpoczywa ziemia, odpoczywają ludzie. Długie wieczory, teraz wypełnione nowoczesnymi mediami, przeznaczone niegdyś były na spotkania. Zwłaszcza koniec listopada stwarzał ku temu okazje. Nadchodził bowiem Adwent, czas, kiedy odkładano instrumenty, milkły śmiechy, a serce ludzkie zwracało się ku pokucie.

Jednak zanim duch umartwienia na dobre rozgościł się w chałupach, uczestniczono w Andrzejkach i, w zapomnianych obecnie, Katarzynkach. Ich wróżebny charakter sprawiał, że bawiła się na nich głównie młodzież. Istniało wiele sposobów na poznanie swej przyszłości, imienia przyszłej żony lub męża. A może inna przyszłość jest mi pisana i gdzieś w klasztorze czeka na mnie przysposobiona już cela?

Jak co roku, Muzeum Wsi Lubelskiej przywraca do życia andrzejkowe tradycje. Zapraszamy do zapoznania się z bogatym repertuarem wróżb, takich jak lanie wosku, wkładanie karteczek pod poduszkę, liczenie sztachet, i dlaczego wpuszczano do izby gąsiora. Nie ograniczymy się jednak tylko do teorii, ale zaprosimy naszych Gości do wspólnej zabawy we wróżby.