30. KONFRONTACJE TEATRALNE

TERMIN:
3-17 października 2025

MIEJSCA:
Centrum Kultury w Lublinie, Centrum Spotkania Kultur, ACKiM UMCS „Chatka Żaka”, Targi Lublin, Teatr Stary, plac Litewski

BILETY:
30-120 zł
dostępne w kasie Centrum Kultury w Lublinie / cklublin.bilety24.pl / bilety.teatrstary.eu / rezerwacja bezpłatnych wejściówek na spektakl „2129” w ACKiM UMCS „Chatka Żaka”: umcs.pl

Celem festiwalu od zawsze było konfrontowanie dokonań lubelskiego środowiska teatralnego z osiągnięciami zespołów z całej Polski oraz prezentowanie najciekawszych nurtów w teatrze światowym.

Głównym hasłem przewodnim tegorocznej edycji jest „Uczta”. Tytuł ten, choć w czasach nasilenia konfliktów zbrojnych może wydawać się kontrowersyjny, jest naszą świadomą decyzją. W kontekście dzieła Platona, „Uczta” symbolizuje dążenie ku dobru, a przez to także do pokoju.

Program festiwalu koncentruje się wokół hasła „Logos — umysł zniewolony?”, czyli na pytaniu, czy nasza współczesna racjonalność naprawdę daje nam wolność, czy wręcz przeciwnie — ogranicza nas i pokazuje słabości dzisiejszej zachodniej cywilizacji. W czasie tegorocznej „Uczty” zaprezentujemy spektakle , które w krytyczny sposób odnoszą się do przemocy, wojny, nierówności społecznych i często mrocznego dziedzictwa Polski.

Obsypany nagrodami, wyróżniony przez krytyków spektakl „Elizabeth Costello” z warszawskiego Nowego Teatru w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego, jednego z najważniejszych europejskich twórców teatralnych, zaprezentujemy podczas tej edycji dwukrotnie. W swoim najnowszym przedstawieniu Warlikowski koncentruje się na ulubionej, choć często nieplanowanej postaci swojego teatru. Postać pisarki Elizabeth Costello pojawiała się dotąd w jego pięciu spektaklach, po raz pierwszy w „(A)pollonii”, prezentowanej na Konfrontacjach Teatralnych w 2010 roku. Reżyser powraca do Lublina po 15 latach.

W „Diabłach”, spektaklu z Teatru Polskiego z Bielska-Białej w reżyserii Mai Kleczewskiej, XVII-wieczna historia staje się pretekstem do współczesnej opowieści o fanatyzmie religijnym, masowej histerii, nienawiści, walce politycznej i tragedii ludzkiej.

Ta sama reżyserka wspólnie z Agnieszką Przepiórską stworzyły wstrząsający monodram „Ocalone”. Uznana aktorka, która konsekwentnie i z ogromnymi sukcesami tworzy biograficzne monodramy kobiece, kolejny raz gości na Konfrontacjach. Spektakl, produkcja Domu Spotkań z Historią, jest historią o obozie przejściowym na Zieleniaku, a jednocześnie uniwersalną opowieścią o kobietach, które doświadczyły gwałtu wojennego. Historią aktualną pod każdą szerokością geograficzną, w której toczą się działania wojenne. Dzięki wstrząsającej kreacji Agnieszki Przepiórskiej, staje się głosem oskarżenia i pamięci o tych, o których ślad zaginął.

„Wojna i pokój”, spektakl z Teatru Śląskiego w Katowicach w reżyserii Janusza Opryńskiego to zaś odważne połączenie dzieła Lwa Tołstoja z „Wojną peloponeską” Tukidydesa. Takie zaskakujące zestawienie podkreśla ogólnoludzkie i przerażająco ponadczasowe przesłanie opowieści o wojnie i pokoju. Na scenie odbywa się uczta, podczas której umysł zostaje „zniewolony” przez dziejowe wydarzenia wielkiej polityki, a Eros walczy z Tanatosem.

Szczególne miejsce w programie zajmie lubelska produkcja Festiwalu – spektakl work-in-progress, oparty na kultowej powieści Witolda Gombrowicza, „Trans-Atlantyk”. Realizowany jako koprodukcja Centrum Kultury w Lublinie i Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie pod kierownictwem Łukasza Witt-Michałowskiego, spektakl będzie punktem wyjścia do dyskusji na temat zagadnienia „polskości” w twórczości Gombrowicza. Dla Konfrontacji Teatralnych to jednocześnie symboliczny powrót do jednej z największych edycji Festiwalu, która odbyła się w 2004 i w Roku Gombrowiczowskim była w całości poświęcona pisarzowi i jego dziełom.

Po spektaklach odbędą się dyskusje, które poprowadzi Jacek Wakar – znany krytyk i dziennikarz teatralny, od lat współpracujący z Festiwalem.

Tematykę wojny i wolności poruszą dwie propozycje międzynarodowe, które znalazły się w tegorocznym programie. „If I had a Gun, I Would Take Them All Down” to koprodukcja Fundacji Teatru Trans-Atlantyk i FestiVAL, a za reżyserię odpowiada Paul Bargetto, dramaturg, pedagog i działacz artystyczny, który obecnie mieszka w Warszawie, ale przez lata był związany z nowojorską sceną teatralną. Spektakl opowiada historię Dymitrija Bogrova, żydowskiego anarchisty, który zamordował rosyjskiego premiera w 1911 roku. Nie zabraknie nawiązań do aktualnej sytuacji w Kijowie i stawiania trudnych pytań o cenę wolności.

Z kolei produkcja niezależnej grupy Byteatr, „Bieżeńcy 1915” opowie historie mieszkańców wschodniej Polski zmuszonych do ewakuacji w głąb Rosji podczas I wojny światowej. Spektakl został oparty na głośnej książce Anety Prymaki-Oniszk „Bieżeństwo 1915. Zapomniani uchodźcy”. Dodatkową warstwę znaczeniową dla całości ma fakt, że kolektyw Byteatr zrzesza białoruskich ludzi teatru, którzy z powodu represji reżimu Aleksandra Łukaszenki zmuszeni zostali do opuszczenia swojego kraju. Ich doświadczenia związane z utratą ojczyzny i budowaniem życia od podstaw w nowym państwie, dopełniają historie bieżeńców z 1915 roku. W spektaklu „Bieżeńcy 1915” w reżyserii Andreja Novika słyszymy cztery języki: polski, białoruski, rosyjski i lokalny dialekt języka białoruskiego z Podlasia.

Wreszcie, produkcja Teatru Polskiego w Warszawie i Fundacji Joanny Szczepkowskiej, „Separatka” to pełna przenikliwej prawdy komedia dąży do zasypania aktualnych podziałów politycznych, oferując refleksję nad polską rzeczywistością. A może właśnie takiego zasypania nam wszystkim trzeba, by iść do przodu. I to właśnie w przyszłość spoglądają twórcy spektaklu „2129”, który zabierze widzów w podróż do odległej przyszłości. Produkcja, powstała z okazji 60-lecia Akademickiego Centrum Kultury i Mediów UMCS „Chatka Żaka”, będzie jednym z wydarzeń towarzyszących jubileuszowej edycji Festiwalu… który właśnie w Chatce Żaka ma swoje historyczne korzenie. W czasie 30. Konfrontacji Teatralnych połączymy historię, teraźniejszość i przyszłość lubelskiego teatru.

Jubileuszowe wydarzenie 30. Konfrontacje Teatralne – „Uczta” to także symboliczne spotkanie i podsumowanie wielu lat pracy osób tworzących Festiwal.

PROGRAM:

3.10 / piątek
17:00 – Fundacja Teatru Trans-Atlantyk – If I had a Gun, I Would Take Them All Down – reż. Paul Bargetto – 60 min – Sala Czarna CK – bilety: 30/40 zł

4.10 / sobota
18:00 – Fundacja Teatru Trans-Atlantyk – If I had a Gun, I Would Take Them All Down – reż. Paul Bargetto – 60 min – Sala Czarna CK – bilety: 30/40 zł

5.10 / niedziela
19:00 – Nowy Teatr – Elizabeth Costello – reż. Krzysztof Warlikowski – 230 minut z przerwą – Targi Lublin, Hala C – bilety: 100/120 zł

6.10 / poniedziałek
16:00 – Spotkanie z twórcami spektaklu „Elizabeth Costello”; prowadzenie: Jacek Wakar – Sala Kameralna CK
19:00 – Nowy Teatr – Elizabeth Costello – reż. Krzysztof Warlikowski – 230 minut z przerwą – Targi Lublin, Hala C – bilety: 100/120 zł

9.10 / czwartek
19:00 – Dom Spotkań z Historią – Ocalone – reż. Maja Kleczewska – 65 min – Teatr Stary – bilety: 30-100 zł
Po spektaklu spotkanie z twórcami. Prowadzenie: Jacek Wakar

10.10 / piątek
19:00 – Dom Spotkań z Historią – Ocalone – reż. Maja Kleczewska – 65 min – Teatr Stary – bilety: 30-100 zł

11.10 / sobota
19:00 – Teatr im. J. Osterwy / Teatr Centralny – Trans-Atlantyk – czytanie porformatywne – reż. Łukasz Witt-Michałowski – Sala Widowiskowa CK – bilety: 10 zł
Po czytaniu dyskusja z udziałem twórców. Prowadzenie: Jacek Wakar

12.10 / niedziela
19:00 – BY Teatr – Bieżeńcy 1915 – reż. Andrei Novik – Sala Widowiskowa CK – 60 min – bilety: 30/40 zł

16.10 / czwartek
19:00 – Teatr Polski w Bielsku-Białej – Diabły – reż. Maja Kleczewska – 140 min – Sala Widowiskowa ACKiM „Chatka Żaka” – bilety: 60/80 zł
Po spektaklu spotkanie z twórcami. Prowadzenie: Jacek Wakar

19:00 – Teatr Polski w Warszawie – Separatka – reż. Joanna Szczepkowska – 120 min – Teatr Stary – bilety: 30-100 zł

17.10 / piątek
19:00 – Teatr Śląski w Katowicach – Wojna i pokój – reż. Janusz Opryński – 95 min – Sala Operowa Centrum Spotkania Kultur / bilety: 60/80 zł
Po spektaklu spotkanie z twórcami. Prowadzenie: Jacek Wakar – kieszeń sceny

Wydarzenia towarzyszące:
10.10 / piątek
19:00 – Akademickie Centrum Kultury i Mediów UMCS „Chatka Żaka” – 2129 – reż. Łukasz Witt-Michałowski – 60 min – Sala Widowiskowa ACKiM „Chatka Żaka” – bezpłatne wejściówki online

12, 13.10 / niedziela, poniedziałek (spektakle rejestrowane)
18:00 – Akademickie Centrum Kultury i Mediów UMCS „Chatka Żaka” – 2129 – reż. Łukasz Witt-Michałowski – 60 min – Sala Widowiskowa ACKiM „Chatka Żaka” – bezpłatne wejściówki online

2-12.10 / czwartek-niedziela
Wystawa 30 lat Festiwalu Konfrontacje Teatralne – plac Litewski

11-17.10 / sobota-piątek
Wystawa 30 lat Festiwalu Konfrontacje Teatralne – Piwnice Centrum Kultury w Lublinie

PROGRAM, SZCZEGÓŁY:
konfrontacje.pl / ck.lublin.pl

FestivALT i Teatr Trans-Atlantyk: If I had a Gun, I Would Take Them All Down

Jaką cenę skłonni bylibyśmy zapłacić za próbę stworzenia lepszego świata?

Tekst ukraińskiego dramatopisarza Piotra Armianovskiego został zrealizowany w formie monodramu przez Paula Bargetto i Michaela Rubenfelda. Spektakl wykracza poza tradycyjne granice opowieści scenicznej. To surowa i bezkompromisowa medytacja nad nieustającą walką Ukrainy z cykliczną przemocą i rosyjską agresją.
Spektakl inspirowany jest prawdziwą historią Dmitrija Bogrowa (1887–1911) – ukraińsko-żydowskiego prawnika, podwójnego agenta i rewolucjonisty, który w 1911 r. dokonał zamachu na rosyjskiego premiera Piotra Stołypina (1862–1911) w Operze Kijowskiej. Bogrow został aresztowany, osądzony i wkrótce potem stracony.
Dzięki nowatorskiemu wykorzystaniu wideo i projektowania dźwięku, spektakl pozwala publiczności zanurzyć się zarówno w historyczny, jak i współczesny Kijów; odtwarza drogę, która doprowadziła młodego Bogrowa do jego ostatecznego czynu, a zarazem odzwierciedla osobiste doświadczenia autora tekstu, związane ze współczesnym konfliktem w Ukrainie.

autor tekstu i materiałów wideo: Piotr Armianovski / koncepcja i dramaturgia: Paul Bargetto i Michael Rubenfeld. / reżyseria: Paul Bargetto/ wykonanie: Michael Rubenfeld/ dźwięk: Natan Kryszk / montaż: Erwin Jeneralczyk / kostiumy: Agata Pinkosz / produkcja: FestivALT, Fundacja Teatru Trans-Atlantyk

Wydarzenie jest częścią projektu „ReActMem” finansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach programu CERV oraz programu Polskiej Prezydencji w Radzie Unii Europejskiej 2025.

Spektakl w języku angielskim, z napisami w językach polskim i ukraińskim.

Nowy Teatr: Elizabeth Costello
Siedem wykładów i pięć bajek z morałem

Obsypany nagrodami, wyróżniony przez krytyków spektakl Krzysztofa Warlikowskiego, jednego z najważniejszych europejskich twórców teatralnych.

Postać pisarki Elizabeth Costello pojawiła się po raz pierwszy w 1999 roku, kiedy Johna Maxwella Coetzeego (laureat literackiej Nagrody Nobla 2003) zaproszono do wygłoszenia dwóch wykładów na uczelniach w Stanach Zjednoczonych, których tematem była pisarka Elizabeth Costello, zaproszona do wygłoszenia dwóch wykładów na uczelniach w Stanach Zjednoczonych. Odtąd autor napisał jeszcze kilka utworów, w których pojawiała się ta postać, a jej biografia stopniowo zaczęła się rozrastać. W 2003 roku pisarz poświęcił jej odrębną powieść, którą zatytułował „Elizabeth Costello”.

Bohaterka ta nie jest wyłącznie fikcyjnym, literackim bytem. Można powiedzieć, że stała się artystycznym i życiowym alter ego Coetzeego, wypowiadającym się w jego imieniu, zastępującym go, kiedy zaczął ukrywać się za jej plecami, czy używać jej jako tarczy, jakby chciał zrzucić na nią odium krytyki, niezgody i złości odbiorców i uczestników akademickich dyskusji i sporów. Jak sam twierdzi, Costello wdziera się nie tylko do jego wyobraźni i pisarskich planów, zabiera też głos – jego głos – w kwestiach filozoficznych, ekologicznych, społecznych i egzystencjalnych, przemawia i apeluje do sumień w sprawie losu zwierząt, nierówności społecznych i wykluczenia osób starszych czy kalekich. Sama też wdziera się do jego utworów, w których autor nie planował jej umieścić. Można ją zatem uznać za rodzaj upiora, wołającego głosu lub dybuka czy innej zbłąkanej duszy. Lub po prostu za ulubioną figurę, która maniakalnie powraca do swojego twórcy.

Jest wreszcie Costello ulubioną i często także nieplanowaną postacią teatru Krzysztofa Warlikowskiego. Pojawiała się dotąd w jego pięciu spektaklach (po raz pierwszy w „(A)pollonii”, prezentowanej na Konfrontacjach Teatralnych w 2010 roku). W jednych pod swoim nazwiskiem, w innych głosu użyczały jej inne postaci.  Ale jeszcze nigdy reżyser nie poświęcił jej całego spektaklu, choć – jak pokazuje jego dotychczasowy dorobek – domaga się ona jego uwagi i nawiedza go chyba równie często, jak swojego pierwotnego twórcę.

W swoim najnowszym przedstawieniu Warlikowski realizuje w końcu plan, o którego istnieniu może dotąd nie wiedział, który jednak wydaje się bardzo logiczny, biorąc pod uwagę, ile razy zapraszał Elizabeth do ukazania się w świecie jego teatru.

reżyseria: Krzysztof Warlikowski / scenografia, kostiumy: Małgorzata Szczęśniak / reżyseria świateł: Felice Ross / scenariusz na podstawie utworów J.M. Coetzeego: ​Krzysztof Warlikowski, Piotr Gruszczyński / współpraca: Łukasz Chotkowski, Mateusz Górniak, Anna Lewandowska / dramaturgia: Piotr Gruszczyński / współpraca artystyczna: Claude Bardouil / muzyka: Paweł Mykietyn / wideo i animacja: Kamil Polak / charakteryzacja: Monika Kaleta / obsada: Ewa Błaszczyk, Mariusz Bonaszewski, Andrzej Chyra, Magdalena Cielecka, Bartosz Gelner, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, Hiroaki Murakami, Danuta Niemczyk-Piątkowska, Maja Ostaszewska, Ewelina Pankowska, Jacek Poniedziałek, Magdalena Popławska, Maria Tyszkiewicz

Producentem spektaklu jest: Nowy Teatr, Warszawa
Spektakl powstał w koprodukcji z: Athens Epidaurus Festival, Ateny; Schauspiel Stuttgart; La Colline – théâtre national, Paryż; Théâtre de Liège; Festival d’Avignon, Les Théâtres de la Ville de Luxembourg; Malta Festival.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Partnerzy: Kinoteka, Instytut Francuski w Polsce.

W spektaklu występuje: światło stroboskopowe, głośny dźwięk.

Dom Spotkań z Historią: Ocalone

Najnowszy monodram Agnieszki Przepiórskiej i jeden z pierwszych głosów oddanych ofiarom pacyfikacji Ochoty podczas Powstania Warszawskiego.

Na bazie skrawków wspomnień i dzienników pochodzących od świadków i ofiar, autor scenariusza – Piotr Rowicki – utkał historię Ireny K. ukazując fragment wielu zbrodni, jakich dopuściły się w 1944 r. odziały SS RONA, składające się głównie z dezerterów zbiegłych z Armii Czerwonej. Spektakl nie jest jednak wyłącznie historią o obozie przejściowym na Zieleniaku, ale uniwersalną opowieścią o kobietach, które doświadczyły gwałtu wojennego. Historią aktualną pod każdą szerokością geograficzną, w której toczą się działania wojenne, a gwałt jest stosowany jako forma broni.
Irena K. z ulicy Opaczewskiej miała 12 lat, kiedy w sierpniu 1944 r. w powstańczej Warszawie pojawiły się oddziały SS RONA, spędzając cywilną ludność Ochoty na Zieleniak. Nocą, pijani sołdaci wyciągali z tłumu młode i stare kobiety, małe dziewczynki i przyszłe matki, które masowo gwałcili. Wiele z nich zostało w bestialski sposób zabitych. Irence udało się przeżyć. Na osiemdziesiąt lat jej pamięć zamilkła, ale w dniu odsłonięcia pomnika „ku czci pomordowanych” wszystko do niej wróciło. Znowu była noc na Zieleniaku, krzyki dziewczynek i kobiet, których nikt nie potrafił ocalić. Znowu usłyszała swój stłumiony głos, a potem, nagle zaczęła głośno mówić: „miałam wtedy wpiętą we włosy taką białą wstążkę…”.

tekst: Piotr Rowicki / reżyseria: Maja Kleczewska / kostium: Konrad Parol / muzyka: Cezary Duchnowski / wideo: Krzysztof Garbaczewski / choreografia: Anna Krysiak / konsultacja merytoryczna: Sylwia Chutnik, dr Wiola Rebecka, Joanna Rolińska / obsada: Agnieszka Przepiórska

W spektaklu są sceny przemocy, w tym przemocy seksualnej oraz wulgarny język / 16+.

Teatr im. J. Osterwy / Konfrontacje Teatralne: Sceny z Gombrowicza – czytanie adaptacji „Trans-Atlantyku”

W szykowanej adaptacji Gombrowicz wraca po latach do Trans-Atlantyku i do Argentyny. Wraca starszy o kilkadziesiąt lat, by raz jeszcze przeżyć swoją „jedną taką wiosnę w życiu”, zapytać o młodość i starość, podjąć kolejną walkę z formą – w imię wolności jednostki.
To jednak nie wszystko, wraca także po to, by odpowiedzieć na pytanie o swój stosunek do Polski i Polaków, a przede wszystkim rozliczyć samego siebie z postawy, którą przyjął po 1939 roku. Jak pisał bowiem w polemice z Czesławem Straszewiczem: „Trans-Atlantyk to utwór najbardziej patriotyczny i najodważniejszy, jaki kiedykolwiek napisałem. I on to właśnie ściąga na mnie zarzuty, że jestem tchórzem i złym Polakiem.”
Dziś, gdy pytania „bić się czy nie bić” stają się niestety na nowo aktualne, warto wrócić do dylematów Gombrowicza. Żywioł groteski, którym posłużył się w tej powieści, nie powinien przysłonić tragizmu sytuacji, w jakiej znalazł się on sam i wielu innych naszych rodaków w czasie II wojny światowej i po niej. Autor Ferdydurke nie dążył bowiem do apoteozy dezercji ani do prostej ucieczki od polskości, lecz do poważnej – choć dalekiej od patriotycznej tromtadracji – odpowiedzi na pytanie, co to znaczy i jak być Polakiem, gdy historia urywa się z łańcucha.
reżyseria: Łukasz Witt-Michałowski / adaptacja: Łukasz Witt-Michałowski i Jarosław Cymerman / scenografia: Adam Łucki / kostiumy: Maria Witt-Michałowska / choreografia i ruch sceniczny: Anna Godowska / muzyka: Piotr Bańka / inspicjentka: Klaudia Wierzchoń / produkcja: Jacek Sadowski, Magdalena Andrasz / obsada: Michał Czyż, Wojciech Dobrowolski, Włodzimierz Dyła, Paweł Ferens, Maciej Grubich, Artur Kocięcki, Jerzy Kurczuk, Wojciech Rusin, Oskar Rybaczek, Daniel Salman, Marek Szkoda, Jarosław Tomica, Michał Zgiet

BY Teatr: Bieżeńcy 1915

O tym, jak stracić dom, ale nie stracić głosu.

Spektakl, oparty na książce Anety Prymaki-Oniszk „Bieżeństwo 1915. Zapomniani uchodźcy”. Osnową scenariusza jest historia mieszkańców wschodniej Polski, którzy po wybuchu I wojny światowej zostali zmuszeni przez władze carskie do ewakuacji w głąb Rosji.
Spektakl zrealizował zespół twórców z Polski i Białorusi, a wyprodukował BY Teatr – działający w Warszawie kolektyw zrzeszający białoruskich ludzi teatru, którzy z powodów politycznych zmuszeni zostali do opuszczenia Białorusi. Osobiste doświadczenia członków grupy, związane z utratą ojczyzny i budowaniem życia od podstaw w nowym kraju, dopełnią i wzmocnią historie bieżeńców z 1915 roku.

reżyseria: Andrei Novik / scenariusz, dramaturgia: Roman Pawłowski-Felberg / muzyka: Darya Novik / scenografia, kostiumy: Alena Semeniuk / reżyseria światła: Daniła Goncharov / obsada: Maria Czykwin, Andrei Novik, Darya Novik, Aleks Saprykin
 
Spektakl jest grany po polsku, z wykorzystaniem języka białoruskiego, rosyjskiego oraz dialektu podlaskiego. Do tych elementów dostępne są napisy / 14+.

Teatr Polski w Bielsku-Białej: Diabły

Historia najgłośniejszego w Europie procesu o czary w ujęciu jednej z najbardziej wszechstronnych polskich reżyserek, Mai Kleczewskiej.

We wrześniu 1632 roku w klasztorze urszulanek w Loudun zaczęły się dziać rzeczy dziwne i przeraźliwe. Dżuma niedawno odeszła, dręczyła miasteczko przez wiele miesięcy. Katolicy walczyli z protestantami zajadle przez 10 lat i choć od religijnych jatek minęło pół wieku, pamięć o nich nie przygasła. Opętanie w Loudun niemal zbiegło się z końcem wielkiej epidemii zdarzyło się w tych samych latach (1632-1640), które widziały wielki poryw rozumu towarzyszący ukazaniu się Rozprawy o metodzie Kartezjusza.

Kapłana, ojca Urbaina Grandiera, proboszcza parafii Sainte Croix, niestroniącego od uciech cielesnych, elokwentnego jezuitę oskarżono o bycie zamieszanym w sprawę zbiorowej histerii rzekomego opętania przełożonej zakonu urszulanek Matki Joanny od Aniołów oraz 16 innych zakonnic.

Rozpoczynają się publiczne egzorcyzmy. Przybierają formę tak spektakularną, ekscytującą i niemal lubieżną, że gromadzą rzesze mieszkańców. Im bardziej okazują się nieskuteczne tym częściej się odbywają i tym dłużej trwają. Sprawą niepokoi się sam kardynał Richelieu. Do Loudun przybywa komisja, na której czele staje baron de Laubardemont.

Oskarżenie rozwiązłego proboszcza Grandiera o rzucanie seksualnych (ergo: diabelskich) uroków na Bogu ducha winne białogłowy wprawiło w ruch potężną machinę. Napędzana głupotą ludzi oraz przepychankami na szczytach władzy kościelnej i świeckiej (z kardynałem Richelieu na czele), doprowadziła do najgłośniejszego w historii procesu o czary, konszachty z diabłem i w efekcie do spalenia na stosie niewinnego – przynajmniej w kwestii czarnej magii – człowieka.

reżyseria: Maja Kleczewska / scenariusz: Grzegorz Niziołek, Maja Kleczewska / dramaturgia: Grzegorz Niziołek / scenografia: Zbigniew Libera / kostiumy: Konrad Parol / choreografia: Kaya Kołodziejczyk / muzyka: Cezary Duchnowski / reżyseria świateł i multimedia: Wojciech Puś / inspicjentka/suflerka: Dorota Frączyk / asystent reżysera: Grzegorz Margas / obsada: Oriana Soika, Ewa Dobrucka, Przemysław Kosiński, Mateusz Trojanowski, Maciej Kulig, Barbara Guzińska, Jagoda Krzywicka, Maria Suprun, Flaunnette Mafa, Michał Czaderna, Piotr Gajos, Tomasz Lorek, Grzegorz Margas, Mateusz Wojtasiński, Weronika Kudzia, Patrycja Wykrent, Paulina Krywult

Joanna Szczepkowska: Separatka

Komedia z gatunku tych, co pod pozorem lekkiej formy przemycają przenikliwą prawdę o naszej rzeczywistości.

Bohaterkami sztuki Joanny Szczepkowskiej są dwie kobiety, które prawdopodobnie nigdy by się nie spotkały, gdyby nie przypadek.

Marta i Alina trafiają do szpitalnej sali przeznaczonej dla jednej osoby. Żadna z nich nie chce ustąpić i wyjść, bo każda uważa, że to właśnie jej należy się miejsce w „jedynce”. Skazane na swoje towarzystwo – próbują przetrwać do momentu, aż ktoś przyjdzie i zdecyduje za nie. Różnice w charakterach i poglądach nie ułatwiają im czekania, prowadząc do szeregu zabawnych nieporozumień.

autor: Joanna Szczepkowska / reżyseria: Joanna Szczepkowska / dekoracje: Jolanta Gałązka / asystent reżysera, inspicjent, sufler: Katarzyna Bocianiak / producentka wykonawcza:
Magdalena Mróz / producent: Arkadiusz Skrodzki / obsada: Dorota Landowska, Joanna Szczepkowska

Teatr Śląski w Katowicach: Wojna i pokój

Spektakl według dzieł Lwa Tołstoja i Tukidydesa – pierwsza realizacja Janusza Opryńskiego w Teatrze Śląskim – ukazuje proces odnajdywania sensu w świecie ogarniętym chaosem.

Wojna i pokój. Miłość i śmierć. Żywi i umarli. Pośpiech przed nadciągającą apokalipsą. Czy mamy szansę zdążyć i jeszcze trochę pożyć, jeszcze mocniej kochać, zanim stracimy wszystko, co znamy? Czy to klasyczne teksty przeglądają się w rzeczywistości, czy rzeczywistość w nich?

Z kanonicznym arcydziełem światowej literatury mierzy się Janusz Opryński, współtwórca Teatru Provisorium. Nie sięga jednak wyłącznie po monumentalną powieść okrzykniętą „najważniejszą książką świata” przez amerykański „Newsweek”. Odważnie łączy dzieło Lwa Tołstoja z „Wojną peloponeską” Tukidydesa, by podkreślić przerażająco ogólnoludzkie i ponadczasowe przesłanie opowieści o wojnie i pokoju.

Spektakl zawiera: sceny nagości, efekty dźwiękowe imitujące wybuchy.

scenariusz i reżyseria: Janusz Opryński / scenografia, kostiumy, reżyseria świateł: Katarzyna Stochalska / wizualizacje i reżyseria świateł: Aleksander Janas / dekoracje akustyczne: Andrzej Brzoska / ruch sceniczny: Vova Makovskyi / obsada: Bartłomiej Błaszczyński, Katarzyna Brzoska, Aleksandra Fielek, Jakub Fret, Jerzy Głybin, Jan Jakubik (gościnnie), Natalia Jesionowska, Mirosław Książek, Anna Lemieszek, Artur Paczesny (gościnnie), Aleksandra Przybył, Michał Rolnicki, Wiesław Sławik, Violetta Smolińska, Artur Święs, Zbigniew Wróbel

Akademickie Centrum Kultury i Mediów UMCS Chatka Żaka: 2129

Jubileuszowa podróż w przyszłość kultury studenckiej.

Spektakl postał z okazji 60-lecia Akademickiego Centrum Kultury i Mediów UMCS Chatka Żaka – miejsca niezwykle ważnego także dla historii lubelskiej sceny teatralnej. To międzyczasowa podróż przez historię, teraźniejszość i przyszłość kultury studenckiej, opowiedziana językiem ruchu, obrazu, dźwięku i emocji.
W 2029 roku tysiące kapsuł czasu wyruszyło w kosmos. Zamknięto w nich to, co definiowało kulturę studencką… W 2129 roku kapsuły czasu dryfują w przestrzeni kosmicznej, niosąc w sobie dziedzictwo świata, który już nie istnieje. W ich wnętrzu ukryte są wspomnienia, sztuka, emocje, muzyka i bunt – wszystko to, co przez dekady rodziło się w murach Chatki Żaka. Czy odnajdzie się ktoś, kto będzie potrafił to zrozumieć? Czy ludzka wrażliwość przetrwa świat rządzony przez algorytmy?

reżyseria: Łukasz Witt-Michałowski / reżyseria ruchu: Adrianna Sawczak / scenariusz: Grzegorz Kondrasiuk / współpraca: Izabela Pastuszko, Łukasz Witt-Michałowski, Adrianna Sawczak, Jarosław Cymerman / muzyka: Michał Iwanek, Łukasz Jemioła / kierownictwo wokalne: Anna Michałowska-Kotynia / kostiumy: Maria Stępień

Trzydzieści lat temu Lublin stał się gospodarzem festiwalu teatralnego, który na trwałe wpisał się w mapę kulturalną Polski. Mecenat nad tegoroczną, jubileuszową edycją wydarzenia objęła PGE Polska Grupa Energetyczna.